Κίροφ, Σεργκέι Μιρόνοβιτς

(Sergei Mironovich Kirov, Ουρζούμ 1886 – Λένινγκραντ [σημερινή Αγία Πετρούπολη] 1934). Σοβιετικός πολιτικός. Από το 1904 ήταν μέλος του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΣΔΕΚΡ), του οποίου η πτέρυγα των μπολσεβίκων (= πλειοψηφούντων) υπήρξε ο πρόδρομος του Κομουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ). Καταγόταν από μικροαστική οικογένεια, έμεινε όμως ορφανός και σε ηλικία 7 ετών πήγε σε ορφανοτροφείο. Το 1904 αποφοίτησε από τη μηχανοτεχνική σχολή του Καζάν και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου εγκαταστάθηκε στο Τομσκ, όπου εργάστηκε ως σχεδιαστής στο δημαρχείο και αναδείχθηκε σε δραστήριο μέλος της σοσιαλδημοκρατικής οργάνωσης της πόλης. Το καλοκαίρι του 1906 ο Κ. συγκρότησε παράνομη κομματική οργάνωση με τυπογραφείο για την προώθηση των ιδεών του στις τάξεις των σιδηροδρομικών. Για τη δραστηριότητά του αυτή καταδικάστηκε σε φυλάκιση δεκαέξι μηνών. Μετά την αποφυλάκισή του ανασυγκρότησε και πάλι την εξαρθρωμένη από την αστυνομία κομματική οργάνωση. Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ο Κ. ήταν επικεφαλής των μπολσεβίκων του βόρειου Καυκάσου. Με την ιδιότητά του αυτή, τον Οκτώβριο του 1917 διορίστηκε αντιπρόσωπος στο 2o Πανρωσικό συνέδριο των Σοβιέτ και πήρε ενεργό μέρος στην ένοπλη εξέγερση του Οκτωβρίου στην Αγία Πετρούπολη. Ο Κ. υπήρξε επίσης ένας από τους οργανωτές και καθοδηγητές της άμυνας του Αστραχάν. Τον Οκτώβριο του 1920 διορίστηκε αρχηγός της σοβιετικής αντιπροσωπείας στην πόλη Ρίγα, για τη σύναψη συνθήκης ειρήνης με την Πολωνία. Στη συνέχεια εξελέγη γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος του Αζερμπαϊτζάν και, με τις προσπάθειές του, συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στην ανασυγκρότηση της βιομηχανίας πετρελαίου. Προσωπικός φίλος του Στάλιν αρχικά, έγινε μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΣΕ το 1921 και γραμματέας του κόμματος στο Λένινγκραντ. Ο Κ. θεωρείτο εξαίρετος ρήτορας και ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στη σοβιετική εξουσία. Για την αφοσίωσή του και την προσφορά του στο κόμμα, τιμήθηκε με τα παράσημα του Λένιν και της Κόκκινης Σημαίας. Δολοφονήθηκε το 1934, είτε από τροτσκιστές είτε κατά παραγγελία του ίδιου του Στάλιν. Ο τάφος του βρίσκεται στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, στα τείχη του Κρεμλίνου, μαζί με αυτούς άλλων πρωτεργατών της Οκτωβριανής επανάστασης.